از زمانهای بسیار قدیم، درباره منحصر به فرد بودن مغز و عملکرد ویژه آن بحث بوده و ترس ا ز اعلام زودرس مرگ، وجود داشته است. مدتها تصور بر این بود که تنها علائم مطمئن مرگ گندیدگی و جمود نعشی است. مفهوم علمی و جدید مرگ مغزی برای اولین بار در سال 1959 (2 و 10)، در جهت تعریف صدمه غیر قابل جبران مغزی، مطرح و در سال 1968 اولین معیارهای شناخته شده در خصوص چگونگی تعریف مرگ مغزی، معرفی گردید (8). به هر حال آنچه اصطلاحا از مرگ مغزی استنباط می شود مرگ موجود زنده بطور کلی است نه مرگ و نکروز نسج مغزی به تنهائی، پیشرفتهائی که در علم پیوند اعضا صورت گرفته است باعث شده، تا بتوان از ارگانهای افراد دچار مرگ مغزی، در جهت بهبود و حتی نجات جان دیگران و بطور مستقیم در صرفه جوئی از هزینه های درمانی، استفاده نمود. اگر بخواهیم از معیارهای قبلی تشخیص مرگ استفاده نمائیم، با مشاهده مرگ مغزی در یک بیمار چون به احتمال زیاد کولاپس قلبی و عروقی نیز عارض گردیده لذا ارگانهای قابل پیوند زیادی را از دست خواهیم داد. با توجه به نقش ساقه مغز، در کنترل فعالیت اعمال حیاتی و مقاومت آن در برابر تغییرات عوامل متابولیک و فیزیولوژیک، ارزشیابی فعالیت آن در تشخیص مرگ مغزی، دارای اهمیت می باشد (11). این امر بسهولت در بالین بیمار انجام پذیر و از مزیت غیر تهاجمی بودن نیز برخوردار است و نسبت به روشهای دیگر  ,EEG) آنژیوگرافی با ماده حاجب و آنژیوگرافی رادیونوکلئیک مغزی, توموگرافی کامپیوتری باتجویز گزنون پایدار و اسپکتروسکوپی ارتعاشی مغناطیسی) (7 و 8 و 9 و 12 و 13)، از نظر هزینه هم، مقرون به صرفه می باشد. از این رو شیوه استفاده از پاسخهای شنیداری ساقه مغز، در تشخیص مرگ مغزی، که توسط نویسنده طی سالهای 1985 تا 1990 در بخش نوروفیزیولوژی دانشگاه نورث وسترن شیکاگو، در کشور آمریکا، بر روی بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه، انجام گرفته به نظر خوانندگان عزیز می رسد. هدف از این مطالعه استفاده از پاسخهای شنیداری ساقه مغز در تایید مرگ مغزی و بررسی ضریب اطمینان آن، در مقایسه با سایر روشهای تکمیلی است.مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 62 بیمار مرد بین 30 تا 75 سال، که در حال اغما بودند، انجام گرفت. از بیماران مورد بررسی، 35 بیمار از نظر بالینی دچار مرگ مغزی بودند که روشهای دیگر پاراکلینیکی ,EEG) جریان خون مغز، آنژیوگرافی و CT اسکن) نیز آن را تایید می نمود. امواج ثبت شده از پاسخهای شنیداری ساقه مغز، در بیماران دچار اغما ولی فاقد مرگ مغزی، کاملا واضح و قابل تشخیص بود، در حالیکه این امواج در بیماران دچار مرگ مغزی، قابل ثبت کردن نبود.

زمینه و هدف: نوروپاتی شنوایی گونه ای اختلال شنوایی است که در آن شنوایی محیطی هنجار است ولی عصب هشتم و ساقه مغز ناهنجار می باشند. از نظر بالینی، بیماران مبتلا به گسیل های صوتی هنجار دارند اما پتانسیل های شنوایی ساقه مغز وجود ندارند یا غیر طبیعی اند. نوروپاتی شنوایی اولین بار اواخر دهه 1970 گزارش شد. در آن زمان با استفاده از روش های مختلف توجیه نبود پتانسیل های شنوایی ساقه مغز در عین وجود آستانه های شنوایی امکان پذیر گردید. درک گفتار در این افراد به مراتب بدتر از میزان کم شنوایی است که ادیوگرام نشان می دهد. لازم به ذکر است که نوروپاتی شنوایی ممکن است عملکرد سیستم دهلیزی را نیز متاثر کند.معرفی بیمار: در بررسی حاضر با استفاده از آزمون های الکتروفیزیولوژیک و رفتاری عملکرد سیستم شنوایی یک کودک مبتلا به نوروپاتی شنوایی در مدت 5 سال مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته های ادیولوژیک پس از درمان های متعدد توانبخشی تغییرات قابل توجهی را نشان می دهد.نتیجه گیری: نوروپاتی شنوایی عارضه ای است که می تواند اختلالی را در سلول های مویی داخلی که اطلاعات صوتی را از طریق سیستم عصبی به مغز منتقل می کنند ایجاد نماید. علل دیگر این عارضه، وجود نقص در ارتباط بین سلول های مویی داخلی با اعصابی که از گوش داخلی به مغز می روند یا وجود اختلال در خود عصب است. این افراد تقریبا همواره دارای گسیل های واضح صوتی گوش، حذف پتانسیل های شنوایی ساقه مغز و آستانه های رفتاری متفاوت می باشند که ممکن است این آستانه ها ثابت بوده، بدتر و یا حتی بهتر شود.

نمو، عبارت است از تغییرات کیفی برنامه ریزی شد ه که گیاه را به سمت رسید گی هد ایت می نمایند و محققان آن را پد ید ه شناسی می نامند . شناخت زمان وقوع هر یک از این مراحل به منظور اعمال مد یریت مناسب برای افزایش عملکرد ضروری است. تعیین زمان وقوع مراحل نموی د ر سطح وسیع که د ربرگیرند ه اقلیم ها، ژنوتیپ ها و تاریخ های کاشت متفاوت می باشد ، کار بسیار د شواری است. پیش بینی مراحل پد ید ه شناسی به روش های معمول میسر نمی باشد و تنها از طریق بکارگیری مد ل های شبیه سازی، که با تلفیق عوامل موثر بر نمو می توانند زمان وقوع مراحل نمو را پیش بینی نماید ، امکان پذیر است. این مد ل بر مبنای معاد له خطی پاسخ د مایی نمو گیاه ساخته شد . به منظور ارزیابی مد ل، د و آزمایش مزرعه ای د ر سال های زراعی 83- 1382 و 84- 1383 اجرا گرد ید . مراحل نموی گند م بر مبنای مقیاس کربی و اپلیارد و به کمک میکروسکوپ تشریح مشخص و میزان د رجه- روز رشد تجمعی مورد نیاز هر مرحله نموی تعیین گرد ید . سپس با استفاد ه از د اد ه های آزمایشهای مذکور، مد ل واسنجی و ارزیابی گرد ید . مقایسه نتایج حاصل از شبیه سازی با نتایج واقعی (مشاهد ه شد ه) نشان د اد که مد ل با توانایی بالایی مراحل نمو گند م را پیش بینی می نماید .

زمینه و هدف: نقص در بازبینی منبع به عنوان یکی از نقایص مطرح شده در مبتلایان به اسکیزوفرنیا به تازگی مورد توجه شناخت گرایان قرار گرفته، در تبیین برخی علایم اساسی مانند توهم و هذیان مورد استفاده قرار می گیرد. از این رو هدف این پژوهش، بررسی نقش توانایی بازبینی منبع اطلاعات در بروز پدیده توهم شنوایی بود.مواد و روش ها: بر اساس یک مطالعه علی - مقایسه ای از میان کلیه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اختلال افسردگی اساسی مراجعه کننده و بستری در چهار بیمارستان اعصاب و روان شیراز از خرداد 1387 تا اردیبهشت 1388، 40 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا و 21 بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی به علاوه 19 فرد بهنجار به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از انجام مصاحبه تکمیلی، به وسیله یک آزمایه بازشناسی حافظه رایانه ای که توسط مولف اول مقاله طرح گردید و به وسیله کارشناس رایانه ساخته شد، مورد آزمون قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل آماری نتایج از روش آماری علامت یابی (SDT) استفاده شد و برای هر فرد دو نمره حساسیت پاسخ و سوگیری پاسخ محاسبه شد.یافته ها: بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی دارای توهم شنوایی در نمره حساسیت پاسخ بخش تصویری آزمایه، ضعیف ترین عملکرد را داشته اند، که قابل استناد به سوگیری پاسخ و دارو نیست.نتیجه گیری: این نتایج موید فرضیه های مطرح شده بر اساس مدل بسط مجدد Fernyhough در مورد مکانیزم بروز پدیده توهم شنوایی بود.

آموزش یکپارچگی شنیداری نوعی آموزش تقویت شنوایی است که درمان برخی اختلالات ورودی حسی نظیر اتیسم، اختلال بیش فعالی نقص توجهی  (ADHD)، ناتوانی در خواندن، بیش فعالی، ناتوانی یادگیری (LDs)، نقایص زبانی، اختلالات رشدی فراگیر (PDD)، اختلال پردازش شنوایی مرکزی(CAPD) ، اختلال نقص توجهی (ADD)، افسردگی و حساسیت بیش از حد نسبت به صدا، کاربرد دارد. این روش درمانی، چند سالی است که در ایالات متحده رواج یافته، و از زمان انتشار کتاب (1991) The Sound of a Miracle توسط خانم Annabel Stehli مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. در این کتاب، خانمSerhli ، تجارب مربوط به قبل و پس از استفاده از AIT را برای دختر 4 ساله اش که مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده بود، شرح داده است.